Waarschuwingssignaal
Dat pijn een signaal, zeg maar een waarschuwing, dat is toch algemeen bekend. Vandaar mijn enigszins provocerende titel, pijn is fijn! Want pijn heeft zeker zijn nut als waarschuwingssignaal.
Immers, als je jezelf in je vinger snijdt tijdens het snipperen van bijvoorbeeld een ui, is het eigenlijk wel fijn dat het pijn doet, voordat je heel je vinger hebt gesnipperd omdat je even met je gedachten ergens anders was. 😉
Ook als je een warme pan beetpakt of per ongeluk boven een kaars hangt, waarschuwt pijn om ergere schade door verbranding te voorkomen.
En als je een arm, een been of iets anders breekt, voel je in eerste instantie vaak wel pijn, maar ons eigen brein is dan ook weer zo vernuftig om stoffen aan te maken die de pijn een beetje verdoven. De pijn zal echter steeds terugkomen als signaal dat er iets niet in orde is.
Een geweldig waarschuwingssysteem bij acuut gevaar dus. Maar hoe zit dat dan bij chronische aandoeningen, of aandoeningen waarbij de pijn niet meer nodig is als waarschuwingssignaal? Kunnen we daar de pijn dan niet simpelweg bij uitzetten?
Pijngrens*
Voordat ik die vraag beantwoord, wil ik het eerst nog even hebben over pijngrenzen en hoe het komt dat de ene pijn anders ervaart als de ander. Overigens hebben mannen een hogere pijngrens dan vrouwen (sorry dames, is echter wetenschappelijk bewezen).
*De pijngrens is het punt waarbij men pijn niet langer kan verdragen. Bij een hoge pijngrens duurt het langer voordat dat punt bereikt wordt. Iemand die een lage pijngrens heeft, heeft dus sneller het gevoel dat de pijn ondraaglijk wordt dan iemand met een hoge pijngrens.
Mensen reageren dus anders op pijn. De een voelt eerder pijn dan de ander. Het lichaam neemt de pijn simpelweg niet eerder waar. De pijnervaring is ook afhankelijk van in welke cultuur je geboren bent, hoe je bent opgevoegd en je eerdere ervaringen.
Overigens speelt ook angst een rol bij pijnervaring. Angst veroorzaakt nl. stress en door stress krijg je meer pijn, wat dan weer meer stress veroorzaakt. Volgens sommige onderzoeken, schijnt het dat mensen die minder bang zijn voor pijn, een hogere pijngrens hebben.
Pijn uitzetten
Op mentaal niveau kun je leren om pijn te negeren. Je “voelt “de pijn dan niet meer. Wanneer het een pijnecho is (veroorzaakt in het verleden door bijvoorbeeld een trauma die na genezing een eigen leven is gaan leiden) is dat natuurlijk heel handig. Ook bij chronische pijn is het handig om te leren hoe je de pijn zelf kunt sturen, hoe je je focus kunt verleggen of afstand kunt nemen van de pijn. Als ervaringsdeskundige (ik heb zelf al sinds mijn 30e reuma), weet ik hoe goed dit kan werken. Hypnose is hierbij een krachtig middel. Overigens helpt vloeken en lachen ook.
Heb je hulp nodig om te leren hoe je je pijn kunt managen, neem dan contact op voor een vrijblijvend gesprek.
Nb. Overigens is het bij pijnklachten altijd verstandig om eerst een arts te raadplegen. Een hypnotherapeut is geen arts en hypnose is geen vervanging van reguliere medische zorg.