Neus op!
Begin augustus deed ik mee met het zomerweekend Clownerie bij Ray Biemans. Drie dagen lang de Clown uithangen. Waarom doe je zoiets, vraag je je misschien af of misschien ook wel niet. Tja, waarom deed ik het eigenlijk. Nou, het leek me supergaaf om drie dagen, verkleed als clown, alleen maar plezier te maken, volop te lachen en te spelen. Het kind in me weer los te laten. Bovendien wilde ik nieuwe dingen ontdekken en mezelf uitdagen. Kortom, buiten mijn comfortzone stappen. Daar ontstaat immers de magie!
Ray Biemans
Nu dacht ik, dat we verkleed als clown zouden gaan (toneel)spelen en dat voelde voor mij veilig (niet al te ver uit mijn comfortzone). We spelen een rol en ik hoef dus niet zoveel van mezelf te laten zien. Ok, dat had ik dus niet zo goed ingeschat. Juist door beter naar jezelf te luisteren en heel open te laten zien wat er met je gebeurt, maak je als clown contact met je publiek. Ray zegt dat zelf heel mooi op zijn site, ik heb enkele passages opgenomen:
De kunst van het luisteren naar jezelf en naar de ander De kern is, door te luisteren naar jezelf, kom je meer in contact met jezelf. Je leert open te staan voor wat er op dat moment is. Je wordt zichtbaar en raakbaar. Je accepteert jezelf. Daardoor beleef je intenser wat er is en word je opener en natuurlijker. Je laat dit zien aan de ander. Je wordt ook bewust van de mogelijkheden van jezelf en de ander. Er is moed voor nodig om deze stappen te zetten. Deze stappen zetten geeft je echter vertrouwen en onderscheidt je. De clown is een uniek wezen, onbevangen, levend in het hier en nu. Zonder vooroordelen, zonder doel, eerlijk, echt en nieuwsgierig.
Op een hele natuurlijke manier heeft Ray elementen uit mindfulness, hypnose en NLP verweven in zijn opleiding. Je bewust worden van je lichaam, het verstillen, het verfijnen van je zintuigen en het contact maken. Zonder oordeel naar jezelf kijken en eenvoudigweg omarmen wat er is. Heel puur!
De eerste twee dagen heb ik meer dan eens gebalanceerd op het randje van mijn comfort/paniekzone en gedacht “ik ga nu naar huis!”. Gelukkig was ik zo nieuwsgierig naar wat we de laatste dag zouden doen, wilde niets leuks missen en ben ik dus gebleven. Zondag (de derde dag) kwam alles bij elkaar. Wat een topdag was dat!
Ik zag twee beren broodjes smeren, kent u dat kinderliedje? Wel eens gehoord? Vast niet op de manier zoals ik het die zondag heb gezongen tijdens mijn optreden voor de hele groep. -Voordat ik verder ga met mijn optreden, even dit. Neeltje (onze stemdocente) leerde ons een en ander over verschillende muziekstijlen. Smartlappen, Reggea, Opera, Jazz, Gospel, etc. Onze opdracht was een kinderliedje om te zetten naar een bepaalde muziekstijl. En, oh ja, ik heb geen geweldige zangstem.- Toch heb ik….. in Reggae stijl….., op de melodie van “I shot the sheriff”…., ik zag twee beren broodjes smeren, staan te zingen. Ik ben volledig losgegaan, heb gefreestyled met de melodie en de tekst en het was super! Ik voelde me geweldig en had nog veel langer door kunnen gaan. Niet omdat ik zo geweldige stem heb, maar omdat ik daar heel onbevangen, heel natuurlijk, me volledig op mijn gemak voelend, helemaal uit mijn dak ben gegaan. Dat is wat ik uitstraalde, mijn publiek zag en voelde dat en vond het schitterend.
Voor het optreden kregen we van Ray de suggestie om ons helemaal in te leven, ons in te beelden alsof we al 20 jaar optraden, dat we geweldige professionals waren. Dus wat er ook tijdens het optreden zou gebeuren, het zou geweldig worden. Door het opzetten van onze neus werden we de artiesten, vol zelfvertrouwen en geweldige performers.